Bugün 30/07/2017 Umre’ye gittiğimi bilen arkadaşlarım izlenimlerimi merak ettiklerini söylediler yazacağımı söyledim. İş güç, sitemin tekrar düzenlenmesi, nasip bugüne imiş.

İşyerimden izin alırken, aileme söylediğimde ya da birkaç arkadaşıma yolculuğumdan bahsettiğimde beni gözlerinde o kareye oturtamadılar. ‘’Hayatında bir değişiklik olacak mı?’ ’ ‘’ Daha çok erken değil mi?’’ vb sorularının altında yatan kanımca; açık açık dillendiremedikleri kapanıp kapanmayacağım, hayatımda köklü değişikliklerin olup olmayacağı idi.  Cevabım yaşamadan bilemeyeceğim oldu.  Ve şunun farkına vardım. Sizden çok çevreniz endişeler yaşıyordu. Sebebini sorguladığımda yaşanacak değişimle kopmalar olacağı, her şeyin eskisi gibi olmayacağı korkusu var.

Ama seven değer veren, tabii ki gerçekten; her koşulda sevmez mi?

İlk önce gitme fikrim nasıl oluştu sorusuna cevabım. Birden… Hiç aklımda yoktu bile diyebilirim. Muhsine ile Prag programı yapmıştık, çalışma programıma uymadığından ben gidemedim. Sonrası görüşmemizde ‘’Umre’ye gidelim mi’’ dedim ve o da büyük bir coşkuyla gitmek istedi. Ramazan ayı içerisine denk düştüğü için zorlanacağımızı tarihi ertelememiz gerektiğini söyleyen Seniye bizi vazgeçirmeye çalıştı. Fakat Nuh dedik, Peygamber demedik. İnadımız ve kararlılığımız ona da tesir etmiş olacak ki kardeşi Nuray’la birlikte bize katıldılar. Tarih sıkıntımız vardı ve yığınla firma olmasına karşın hiçbiri bizim istediğimiz tarih aralığında program yapmıyordu. Sıkıştığımda geleneksel ‘’Ali imdat’ telefonum sonucu bir isime ulaştım. Aziz Uçar.

Aslında benim dışımda izin problemi olan yoktu. Ben 8 günde diretirken sağ olsunlar hayır olmaz demiyorlardı ancak onca yolu gitmişken 15 günden az kalmak da istemiyorlardı. Neyse öyle böyle derken herkesi mutlu edecek program içeriği ve tarihine ulaştık.